برخی موشهای پاراپلژی وجود دارند که در حال حاضر قادر به راه رفتن مجدد هستند یا حداقل دست کم نزدیک به انجام این کار هستند و این به لطف سلول های بنیادی انسان است. این سلولها اساسا به پرکردن یک شکاف که دانشمندان در ستون فقرات حیوانات معرفی کرده اند کمک کردند.
رهبری دکتر شولامیت لوئنبرگ، گروهی از موسسه فناوری فنون اسرائیل، با برداشتن سلول های بنیادی از پرده غشای دهان داوطلبان انسانی آغاز شد - سلول های بنیادی می توانند به تمایز هر نوع سلولی در بدن منجر شوند. در این مورد، آنها را به تمایز به سلول های حمایت شده که عوامل ترشحی برای رشد عصبی و بقا هستند.محققان همچنین بافت های مهندسی ایجاد کرده اند که به شکل یک داربست سه بعدی ساخته شده اند. این بافت با سلول های بنیادی - و با ترومبین و فیبرینوژن انسان - برای تثبیت و حمایت از نورون ها در نخاع بذر شد - و سپس بر روی نخاع موشهای پاراپلژیک، در نقاطی که بند ناف کاملا قطع شده بود، کاشته شد.7
سه هفته پس از معرفی سلول های بنیادی و بافت، 42 درصد موش ها توانایی قابل توجهی برای حمایت از وزن در پاهای عقب خود داشتند و پیاده روی می کردند. علاوه بر این، 75 درصد از موش ها شروع به پاسخ به انگیزه های پاها و دم کردند. همچنین نشان می داد که نخاع شروع به بهبودی می کند.
در مقابل، یک گروه کنترل از موشهای پاراپلژیک که هیچ ایمپلنت دریافت نکرد، بهبودی در تحرک و پاسخهای حسی نداشت.
شایان ذکر است که تمام موش هایی که ایمپلنت های بنیادی دریافت کرده اند هیچ پیشرفتی نشان ندادند. دانشمندان هنوز سعی در تعیین این که چرا این مورد بود. در نهایت، آنها امیدوارند که درمان بتواند در افراد مبتلا به صدمات نخاعی استفاده شود.
لنبرگ می گوید: "اگرچه هنوز راه هایی برای پیش بردن آن در انسان وجود دارد، این تحقیق به امید کمک می کند."
مقاله ای در مورد این تحقیق اخیرا در مجله مجله "مرزهای علوم اعصاب" منتشر شده است.
منبع: ScienceDaily November 21st, 2017
درباره این سایت